BEOGRAD – Potraga za auto-mehaničarima je velika, zarade i do 200.000 dinara (1.704 evra), a ponuda minimalna.
Aleksandra Đurišić iz Udruženja “Auto-servisi Srbije” kaže da se opseg poslova promijenio i da je potreban širi spektar znanja, zbog čega smatra i da je povećanje cijena usluga nužno.
Rješenje vidi u dualnom obrazovanju i inovativnoj praksi.
Marko Vučetić sa sajta “Start” navodi da mladi najčešće biraju poslove softverskih inženjera, a najmanje zanate, ali da se situacija možda može promijeniti kada saznaju koliko mogu da zarade kao majstori.
Srbija, prema nezvaničnim procjenama, ima više od 5.000 auto-mehaničara, čija zarada zvanično može da premaši i 200.000 dinara mjesečno. Aleksandra Đurišić iz Udruženja “Auto-servisi Srbije” (UASS) kaže za RTS da majstori zarađuju bolje nego ranije, ali i objašnjava da je riječ o jednostavnim zakonima ponude i potražnje.
“Kad nečega nema, cijene rastu. Činjenica je da jesu dobro plaćeni, ali je činjenica i da potraga za zanatom auto-mehaničara nikada nije bila manja. Djeca, generalno, sve manje upisuju zanatske škole”, ističe Đurišićeva.
Navodi da dio problema postoji i zbog neuređenosti same branše, jer polovina auto-servisa posluje potpuno nelegalno, a situacija se nije mnogo izmijenila u poslednjih 20 godina.
“To je mnoge auto-mehaničare natjeralo da odu iz zemlje i potraže bolje uslove i pozicije na kojima će imati bolje plate. Korak po korak, došli smo do trenutnog stanja”, naglašava sagovornica RTS-a.
Marko Vučetić sa sajta Start potvrđuje da je ponuda poslova za auto-mehaničare na tržištu zaista velika, a da je aktivnost kandidata minimalna.
“Mladi se često odlučuju za poslove softverskih inženjera, više nego za zanate. To je problem koji se prelio na tržište rada. Možda se u narednom stanju stvari poprave, jer je činjenica da mladi vole i da čuju zarade, a kad saznaju da može da se zaradi i do 2.000 evra kao auto-mehaničar, to će im zvučati lijepo”, kaže Vučetić.
Đurišićeva, ipak, naglašava da se opseg poslova auto-mehaničara promijenio i da je potreban širi spektar znanja zbog razvoja automobilske industrije.
“Zato, posao auto-mehaničara i ne može da se nove zanatskim. Auto-industrija se mijenja na dnevnom nivou. Više je elektronike, dijagnostike i servisiranja vozila. Nije više riječ samo o auto-mehanici”, navodi sagovornica, koja poskupljenje cijena usluga u industriji vidi kao nužnost.
Ukazuje i da se puno ulaže u opremu i specijalne alate – mora da se ima posebna vrsta alata za određeno vozilo, model ili godište automobila.
“Puno se ulaže u dijagnostiku, proces rada je zahtijevan i potrebno je dosta vremena. Treba utvrditi kvar, zamijeniti dijelove. Sve je to uticalo i na cijenu rada. Serviseri smatraju da i dalje nisu dovoljno plaćeni za ono što rade”, rekla je Đurišićeva.
Vučetić ukazuje da auto-mehaničari koriste toliko softvera da je posao postao sličan programerskom i da se digitalna transformacija i automatizacija osjete i u ovoj branši.
Sagovornica iz UASS-a ističe da je dualno obrazovanje jedini način da se obrazuju budući majstori auto-mehanike, ali da je prepreka zastarjelost školskog sistema u Srbiji.
“Djeca uče na modelima koji su odavno prevaziđeni, to je mnoge otjeralo. Pokušavamo, u saradnji sa jednom partnerskom školom iz Niša, da uvedemo profil tehničar mehatronike vozila. To je profil koji postoji u cijeloj Evropi. I to je profil koji pruža znanja iz oblasti mehanike, ali i elektrike, elektronike, kodiranja i programiranja”, zaključuje Đurišićeva. b92
