BIJELJINA, Semberija ne posjeduje potrebne uslove, odnosno ne postoji “spremnost zemljišta” da bi se omogućio prelazak na organsku poljoprivredu, smatra koordinator Saveza ekoloških snaga Bijeljina Snežana Jagodić Vujić.
Ona navodi da je Semberija žitnica i poljoprivredno područje koje je godinama tretirano na način konvencionalne poljoprivrede, uz često prekomjernu upotrebu sintetičkih hemijskih sredstava, pesticida, herbicida i gnojiva.
“U nekim dijelovima Semberije, odnosno u podmajevičkim selima u kojima konvencionalna poljoprivreda nije uzela maha kao u selima koja gravitiraju ka rijekama Drini i Savi, može se zasnovati proizvodnja zdrave hrane koja će tokom godina moći da uđe u sistem seritifikacije i dobiti sertifikovanog organskog proizvoda”, kaže Vujićeva, čije je Udruženje „Eko-put“ provelo istraživanja u ovoj oblasti.
Prema njenim riječima, zdrava hrana nije isto što i organska hrana, a razlikuju se po strogim kriterijumima i analizama zemljišta koji se moraju u potpunosti ispuniti kada se uđe u proces sertifikacije.
“Proces dobijanja sertifikata organske hrane je skup i dugotrajan, što je jedan od glavnih razloga zbog kog poljoprivrednici odbijaju ovakav način rada. Posljednjih nekoliko godina u porastu je proizvodnja tzv. zdrave hrane, gdje se na pojedinim parcelama biraju sorte uz maksimalno izbjegavanje korištenja hemijskih sredstava”, kaže Jagodić Vujić.
S obzirom da živimo u uslovima klimatskih promjena i globalnog zagrijavanja, mnogi poljoprivrednici prelaze na plasteničku proizvodnju koja im omogućava sigurnost prinosa.
“Prepoznatljivi brend Semberije – `semberski kupus` ne samo što je ostao nezaštićen sertifikatom, nego ga je teško naći na semberskim njivama. Poljoprivrednici radije uzgajaju sorte kupusa koje daju veći prinos, a samim tim donose i veću zaradu“ – objašnjava Vujićeva.
Ona upozorava da je nekontrolisani uvoz poljoprivrednih proizvoda iz inostranstva po niskim cijenama još jedan od razloga da na pijačnim tezgama uglavnom kupujemo hranu od preprodavaca koja je sumnjivog kvaliteta i porijekla.
“Kupujemo i konzumiramo paradajz i krastavce iz Turske, pasulj iz Argentine, soju iz Rumunije i Grčke, bijeli luk iz Kine, pileće meso iz Slovenije, ribu iz Vijetnama…Ovakav trend stavlja u nepovoljan položaj domaće poljoprivrednike i širom otvara vrata da genetski modifikovana hrana uđe na domaće tržište, a da i nismo svjesni da je konzumiramo”, upozorava Jagodić Vujić.
Organska poljoprivreda je održivi oblik poljoprivredne proizvodnje. Ona promoviše i unapređuje biodiverzitet, biološke cikluse i biološku aktivnost zemljišta. Zasniva se na minimalnoj upotrebi sredstava van gazdinstava i na metodama koje obnavljaju, održavaju i povećavaju ekološku harmoniju.
Organska poljoprivreda ne koristi sintetičke hemijske pesticide, herbicide i gnojiva, nego se oslanja na razvoj zdravog, plodnog zemljišta i promišljenoj sezonskoj smjeni biljaka.
Komentarišući genetski modifikovane organizme /GMO/, čije prisustvo prijeti da uđe i na tržište BiH, Snežana Jagodić Vujić kaže da se o njima malo zna, a puno priča.
“Jedni tvrde da genetski modifikovane biljke mogu da riješe problem gladi u svijetu, a drugi da neke mutacije izazivaju kancerogene i druge po organizam opasne bolesti. Postavlja se pitanje da li je GMO šansa ili prijetnja po čovječanstvo? Istina je obično negdje između” – napominje ona.
Zagovornici biotehnologije navode da nema dokaza da GMO nepovoljnije utiče na životnu sredinu ili ispravnost namirnica u odnosu na konvencionalno uzgojene biljke koje se obilato zaprašuju hemijskim preparatima i pesticidima.
Oni tvrde da genetski modifikovana /GM/ biljka smanjuje upotrebu pesticida, da smanjuje potrebu za oranjem i krčenjem šuma u potrazi za novim obradivim površinama, jeftinije su, ostvaruju veći prinos, zahtijevaju manje rada pri uzgoju i prilagođene su klimatskim promjenama.
Ipak, za mnoge istraživače, ekologe i širu javnost, ističe ona, genetski modifikovana hrana je nedopustivo igranje sa prirodom i čovjekom kao krajnjim konzumentom.
“Pojedini biohemičari u Evropi tvrde da vještački uneseni genetski elementi mogu u organizam da prokrijumčare neželjene gene u ćelije domaćina, što može da dovede do mutacije i kancerogenih posljedica”, upozorava Jagodić Vujić.
Ona podsjeća da postoje dvije škole mišljenja: američka i evropska -američka tvrdi da je, ako štetnost nije dokazana – modifikacija korisna, a evropska škola kaže da se, dok se štetnost ne ospori, o koristi ne može govoriti. Srna
2 komentara
Molimo Vas da pročitate sledeća pravila prije komentarisanja:
Komentari koji sadrže uvrede, nepristojan govor, prijetnje, rasističke ili šovinističke poruke neće biti objavljeni. Nije dozvoljeno lažno predstavljanje, ostavljanje lažnih podataka u poljima za slanje komentara. Molimo Vas da se u pisanju komentara pridržavate pravopisnih pravila. Komentare pisane isključivo velikim slovima nećemo objavljivati. Zadržavamo pravo izbora i skraćivanja komentara koji će biti objavljeni. Mišljenja sadržana u komentarima ne predstavljaju stavove poslovnog portala CAPITAL.ba. Komentare koji se odnose na uređivačku politiku možete poslati na adresu [email protected]
Pozdrav, organska proizvodnja na području Bijeljine bi zala biti vrlo interesantna, ukoliko bi bila primjeno subvensionirana. Sobzirom da se bavite tim pitanjem – da li imate informacije o podsticaju ili subvenciji za proizvodnju organske hrane..
Lp,
Opet slusamo pricu kvazi strucnjaka o poljoprivredi! Gospodjo se ubi dokazivajuci njenu strucnost u ekologiji poljoprivrede a u sustina se svodi na opste poznate stvari koja ona ovde prica, svaki i ole strucnjak u poljoprivredi ce vam jos vise objasniti o organskoj proizvodnji, o trzistu poljoprivrednih proizvda i GMO, Zasto ne objasniti siroj javnosti kako se dobijaju certifikati za organsku proizvodnju? Sta sve moraju poljoprivredna gazdinstva da ispune da bi se mogli baviti organskom proizvodnjom, mislim na standarde? Ovde prica ide da je to specificno toliko, da se ne moze primjeniti, da je nesmalo Semberiji dekontaminirano itd, itd. Osnovni problem zasto nema organske proizvodnje kod nas je da cijena tih proizvoda je neznatno skuplja od konvencijalnih proizvoda, zatim prinos tih proizvoda su za cak polovinu manji od konvencionalne proizvodnje a danas znamo da borba za profit glavni postrek svih poljoprivrednih gazdinstava. Zatim ekonomski aspekti koji uticu na kupovinu organski poljoprivrednih proizvoda, kupovna moc, cijena kostanja, nedostatak tih proizvoda tokom sezone, neuredjenost trzista i dr.
Kada je rec o tehnologiji organske proizvodnje moze se reci da je ona znatno skuplja od konvecijonalne a samim tim se smanjuje dobiti i ako cijena tih proizvoda je skuplja za 20-30 % na trzisu.
Kada je rec GMO, moze se reci da kod nas se gaji soja koja genetski modifikovana a nadlezni organi nista ne preduzimaju po tom pitanju. Ilegalnim kanalima se svercuje iz Srbije i Hrvatske, tako da na podruciju Semberije cak 50 % parcela zasejana je GMO sojom. Vec tri godine par strucnjaka na to ukazuje ali niko od nadlezni institucija na to ne reaguje.