BEOGRAD, Konačna odluka o gradnji metroa u Beogradu očekuje se na ljeto, poslije čega bi trebali i da uslijede dogovori o načinima za njegovo finansiranje.
Početak izgradnje metroa žitelji prijestolnice mogli bi da očekuju već od 2013. godine, ako je suditi prema projektu gradske Direkcije za građevinsko zemljište i izgradnju koji predviđa laki šinski sistem čija bi izgradnja trebalo da bude gotova do 2033. Riječ je o mreži sa tri linije ukupne dužine 36 kilometara, sa 55 stanica.
Prva faza predstavljenog metro sistema, prema još neusvojenom projektu, predviđa izgradnju linije od Ustaničke ulice na Zvezdari do Tvorničke u Zemunu (L1-A) i od Vukovog spomenika do Bloka 45 (L1-B). Izgradnja prva dva kolosjeka bi trebalo da košta oko 374 miliona evra.
Od 2018. godine, prema projektu, trebalo bi da počnu i radovi na priključenju linija 2 i 3. Riječ je o kracima mreže koji će voditi od Pravnog fakulteta do Vidikovca, odnosno od Hipodroma do željezničke stanice Novi Beograd. Procjena je da će troškovi izgradnje linije 2 iznositi 323 miliona, a linije 3 oko pet miliona evra.
Ipak, ovaj projekat još nije definitivno prihvaćen jer Skupština grada u toku ljeta tek treba da odluči o konačnom tipu metroa, načinu finansiranja i rokovima izgradnje.
Izvjesno je da će iz prijedloga direkcije biti preuzet koncept nezavisne trase, što znači da se šinska vozila neće ukrštati sa postojećim saobraćajem, semaforima i stanicama drugih vozila javnog prevoza, a gotovo je sigurno i da će trase biti izgrađene po „mapi” iz projekta direkcije.
Bitna razlika u odnosu na predstavljeni projekat jeste cijena izgradnje. Gradonačelnik je nedavno rekao da gradnja kilometra beogradskog metroa košta 60 miliona evra. Linija 1 na taj način koštala bi oko 900 miliona evra što je višestruko skuplje nego u projektu direkcije.
Arhitekta Branko Bojović smatra da je posljednjim projektom direkcije učinjen iskorak u odnosu na BELAM jer je nezavisna trasa uslov svih uslova beogradskog metroa.
„Dugačke kompozicije jednostavno ne bi mogle da staju na semaforima u Bulevaru kralja Aleksandra ili na Novom Beogradu, a da ne blokiraju druge učesnike u saobraćaju. Ne bi mogle ni da postignu putnu brzinu. Zbog toga se u Beogradu uvek govorilo o nezavisnom sistemu, prvo o teškom metrou, a sada o lakom koji se ne ukršta“, kaže Bojović.
On dodaje da su „od komunističkih vlasti do danas svi hteli da počnu radove i preseku vrpcu što pre, ali kod metroa nema jeftinog i lakog rešenja. To se radi generacijski, a ne u mandatima“.
U stručnoj javnosti već godinama se polemiše o potrebama Beograda za metroom i rješenjima koje su gradske vlasti do sada nudile. Davne 1982. izrađen je prvi projekat teškog (klasičnog) metroa koji je ostao samo slovo na papiru. U prvoj deceniji 21. vijeka gradske vlasti naložile su izradu projekta BELAM (Beogradski laki metro). Ovaj sistem ozbiljno je kritikovan i u šali nazvan „tramvaj na steroidima” jer su se šinska vozila ukrštala sa postojećim saobraćajem iznad zemlje. Politika
