PEKING, Kina je, osim proizvodnje svega i svačega, postala velesila i u proizvodnji violina – svake godine iz kineskih fabrika izađe više od milion instrumenata solidnog kvaliteta i po povoljnim cijenama.
Ping, područje koje se nalazi nedaleko od Pekinga, trenutno je jedno od najvećih proizvođača violina u svijetu.
Geng Goučeng jedan je od hiljadu Kineza koji žive upravo od proizvodnje violina. On je početkom devedesetih godina prošlog vijeka otvorio malu fabriku u Pingu u kojoj trenutno radi 20 radnika.
“Prije nego što smo počeli da se bavimo proizvodnjom violina bili smo seljaci. Violine su nam omogućile bolji život”, izjavio je za njemački državni radio “Dojče vele” ovaj 47-godišnjak čiji instrumenti završavaju na tržištu SAD, Japana, Njemačke i Švajcarske.
Violina u Kini nema bogatu istoriju. Mao Cedung, osnivač kineske Komunističke partije, violinu je smatrao instrumentom revolucije zbog čega je ona postala omiljeni instrument tokom kineske Kulturne revolucije između 1966. i 1976. godine.
Ali, u to vrijeme violine su bile lošeg kvaliteta, pogodne za revolucionarne pjesme, ali ne i za remek djela klasičnih majstora.
Kada je Kina, tokom osamdesetih godina 20. vijeka, iskoračila na svjetsko tržište postalo je jasno da “komunističke” violine neće proći na zapadnom tržištu.
Međutim, očito ne postoji to što Kinez ne može da nauči. U posljednjih 20 godina Kina se specijalizovala za proizvodnju violina srednjeg kvaliteta i pristupačnih cijena.
Kineske violine, koje koštaju do 1.000 dolara, po pravilu kupuju studenti.
U Pingu se nalazi nekoliko stotina fabrika koje godišnje proizvedu više od milion instrumenata.
Prema riječima Dženga Ćuana, 59-godišnjeg stručnjaka za violine koji je zanat izučio u Italiji, Kina drži 70 odsto svjetskog tržišta violina.
“Većina naših kupaca ima dobro mišljenje o našim violinama”, ističe Dženg, koji je pokrenuo i školu za proizvodnju violina.
Osnovni problem za kineske proizvođače predstavlja činjenica da njihovi instrumenti nemaju prepoznatljivo ime, pa se često događa da pojedine kompanije kupuju kineske violine i potom na njih stavljaju svoja imena.
Za Dženga, budućnost kineskih violina leži u stvaranju prepoznatljivog imena na tržištu i boljem kvalitetu proizvodnje.
Najjeftinije violine trenutno koštaju 73 dolara, ali već se mogu pronaći i one za 15.000 dolara.
“Pojedini umjetnici i kolekcionari žele da kupe moje instrumente, ali moraju čekati do tri godine da bi došli na red”, kaže Džang, koji namjerava da iduće godine organizuje i prvo kinesko takmičenje u proizvodnji violina.
Osim poboljšanja kvaliteta, cilj je zainteresovati kinesko stanovništvo za taj instrument i tako proširi i domaće tržište, a sa rastom standarda sve više roditelja upisuje djecu u muzičke škole, ne da bi postali muzičari, već da bi obogatili svoje obrazovanje.
J
