FRANKFURT, Objavljivanje liste najskuplje plaćenih vrhunskih menadžera koji kontrolišu finansijski i industrijski potencijal najuticajnije zemlje u Evropskoj uniji u Njemačkoj je odjeknulo s nevjericom: godišnja plata i dodatna primanja 30 najskuplje plaćenih njemačkih finansijskih vođa daleko nadmašuju čak i zvaničnu platu američkog predsjednika Džordža Buša!
Najplaćeniji njemački vrhunski menadžer je Jozef Akerman, predsjednik upravnog odbora Dojče banke, vodeće finansijske institucije u zemlji.
Povjerljive podatke objavila je agencija Tovers Perin, specijalizovana za savjetovanja u menadžmentu. Po njoj, Akerman ima godišnju platu od ukupno 14,335.783 evra i sastavljena je od nekoliko stavki. Akermanova godišnja plata je 33 puta viša od zvanične plate američkog predsjednika Džordža Buša. Uz osnovnu godišnju platu od 400.000 dolara, Buš prima još četiri dodatka, ukupno – 569.000 dolara.
Plata Akermana preračunata u američku valutu iznosi oko 19 miliona dolara. Toliko bi Bušu trebalo da u Bijeloj kući provede pola života. Bankar Akerman u Frankfurtu to stavi u džep za samo jednu godinu, prošlu i onu prethodnu takođe.
Agencija Tovers Perin je u Frankfurtu prošle nedelje saopštila i da najmanje 32 njemačka vrhovna menadžera imaju mnogo više plate nego Džordž Buš u Vašingtonu. Trojica od njih imaju 22 puta veću platu nego Buš. Šestorica drugih Njemaca – bankara imaju 15 puta višu platu nego Buš. Najmanje plaćen od ovih tridesetak njemačkih vodećih menadžera je Jirgen Grosman iz elektrosistema RVE, čija je godišnja plata triput viša nego plata Džordža Buša (iznosi 1,668.000 evra, odnosno 2,3 miliona dolara).
Bankar iz Frankfurta Akerman ima 83 puta višu platu nego Kondoliza Rajs (SAD) – njena plata je 183.500 dolara godišnje. Akerman za godinu dana dobije više nego 10.000 prosječnih njemačkih privrednika (pri tome se pominje da u Njemačkoj danas ima 3,5 miliona stalno nezaposlenih – zvanični podatak 7,8 odsto, nezvanično, znatno više).
Najskuplji Nijemac, Akerman je 2004. godine odgovarao pred državnim tužilaštvom u Diseldorfu, osumnjičen za visoke pronevjere i finansijske mahinacije. Sa njim je bilo osumnjičeno još pet-šest vodećih njemačkih menadžera. Javnost je bila vrlo uznemirena, naročito sindikati.
Sud je izrekao oslobađajuću odluku. Tadašnji prvak SPD Franc Minterfering je tu odluku suda nazvao “izopačavanjem svakog morala”. Liberalni političar Rajner Briderle je za Akermana rekao da mu je izrečeno “oslobađanje druge klase”, to jest neubedljivo. Predsjednik njemačkog parlamenta Volfgang Tirze je tada veoma kritički ocijenio sudsko oslobađanje kao “operaciju samousluživanja koja se moralno ne može opravdati”.
