DETROIt, Detroitski restoran iseljenika iz Crne Gore Žarka Paljušaja proglašen je za restoran godine u tom američkom gradu i predstavljen je magazinu Hour Detroit.
“U sve više nemarnom i neformalnom svijetu postoje ljudi koji još čuvaju tradiciju i visoke standarde kuhinje”, tako detroitski portal počinje priču o restoranu “Tre Monti” koji se nalazi u zgradi boje pjeska, sagrađenoj od kamena i cigle koja podsjeća na evropska imanja.
Restoran je otvoren 2008. godine i u njega je uloženo nekih 4 miliona dolara sa ciljem da postane poznato mjesto koje će stvoriti tradiciju.
U početku je “Tre Monti” trebalo da služi jela iz San Marina, ali sada u njemu možete dobiti samo jedno jelo iz te majušne republike.
Soba za ručavanje sa visokim plafonom, graniči se sa koktel salonom, ispunjavaju savršeno raspoređeni stolovi pokriveni bijelim lanom, sa bijelim vazama sa svježim cvijećem i bijelim lanenim maramama, bez i jednog detalja koji bi bio višak – čak bez soli i bibera, koje dobijate ukoliko ih zatražite od osoblja.
Sjajan enterijer upotpunjava osoblje obučeno u tamna poslovna odela. Čak i pomoćnici konobara oblače košulje i kravate kada se zapute u salu za ručavanje i bar.
Neupadljivo osvjetljenje baca lagani sjaj preko prostorije, u kojoj dva kamina, jedan sa grbom San Marina, dodaju baronski šmek.
Neki će se iznenaditi, piše Hour Detroit, što je enterijer dizajnirao Ron Rea, inače poznat po manje formalnom dizajnu.
Iskustvo večere u “Tre Montiju” orkestrira Žarko Paljušaj, porijeklom iz Crne Gore, čovjek koji je učio kulinarstvo širom Evrope prije nego što se odlučio na “put preko bare”.
Prije dolaska u državu Mičigen, Paljušaj je usavršio kulinarsko znanje u italijanskom restoranu u Njujorku, kod kuvara Đuzepea Pretarelija. Paljušaj je 2000. otvorio svoj restoran “Mezzaluna” na Sterlig Hajtsu, koji je ubrzo zatvorio zbog problema sa zakupom.
Godine 2009. donio je svoje recepte u “Tre Monti” gdje ga je sačekalo dobro obučeno osoblje. Tada je počeo ozbiljan uspon restorana “Tre Monti”, a sve je kulminralo dobijanjem nagrade za restoran godine u Detroitu.
Izuzev Maria Martineza, rođenog u SAD, svi zaposleni u restoranu su porijeklom iz Evrope, svako sa sjajnim rezimeom i preporukama. Svi su u stalnom radnom odnosu, pa nije slučaj da u restoran dolaze umorni sa drugog posla.
Osoblje restorana je, prema američkom mediju, jako profesionalno i korektno. Tanjiri ne napuštaju kuhinju dok nije spremno sve da se posluži u isto vrijeme. Konobari ne koriste poslužavnike i kolica, već će više njih obigravati oko jednog stola da bi postavili sva jela istovremeno.
Još jedna ogromna prednost restorana u kojem radi Žarko Paljušaj je to što se sa spremanjem jela nikad ne žuri. Paljušaj kaže da jednom kada neko sjedne za sto, on je njihov koliko god to oni žele i da nema potrebe za žurbom.
Novinar Hour Detroita piše kako se i sam u to uvjerio vidjevši goste kako bez ikakvog ustezanja lagano uživaju u svojim kafama i dezertu.
Tajna udobnosti restorana “Tre Monti”, koju je teško dostići, možda je u njegovoj lokaciji, piše HD. Iako se nalazi na prometnom mjestu, restoran je praktično zavučen, tako da ga nepažljivi prolaznici ne mogu primjetiti.
Iako je meni za ručak značajno siromašniji od večernjeg, atmosferu “Tre Monti” restorana najbolje ćete osjetiti oko podne, smatraju u Hour Detroitu. Tada je poseban akcenat stavljen na paste, salate, kozji sir i neobičnu cezar salatu posluženu u korpi sa parmezanom, paradajzom i pršutom.
Svaki tanjir dolazi sa različitim dekorom, jer Žarko Paljušaj kaže da mrzi kada su stvari “iste”.
Sa svojom ugodnom atmosferom, savršeno pripremljenom gozbom, zavidnom uslugom, “Tre Monti” je sklonište koje treba da otkrijete, zaključuje portal Hour Detroit.
S obzirom na kvalitet onoga što dobijate u njemu, cijene u “Tre Monti” restoranu su izuzetno skromne, tako da sjajnu porciju piletine možete dobiti za 23 dolara. Kvalitet vina koje se služi na ovom mjestu jednak je kvalitetu hrane. Duga lista vina uključuje italijanske, američke i španske sorte.
Dezert u “Tre Montiju” dopunjen je velikim brojem kafa, čajeva i slatkih vina. Vrhunac dezerta je sladoled “balsamico”, kombinacija meda, vanile, svježih bobica i 12 godina starog sirćeta i prava je poslastica i za najistančanije ukuse. Glas Srpske
