PARIZ, Čitavih 370.000 godina trebalo bi, bez hljeba i vode, da živi i radi bivši trejder banke Sosijete ženeral Žerom Kervijel da bi, primajući minimalnu zakonom zagarantovanu platu u Francuskoj, mogao da isplati dug od 4,9 milijardi evra koji mu je u apelacionom postupku potvrdio sud kao kaznu pridodatu uz tri godine zatvora.
Za ovu ubjedljivo najveću globu izrečenu u istoriji francuskog zakonodavstva, može se slobodno reći da je groteskna, s obzirom na to da živ čovjek ni u snu ne može da oduži ovakav dug državi. Kako, inače, običan smrtnik, sin frizerke i nastavnika, koji nema nikakvo značajno nasljedstvo, da za života zaradi toliko da bi mogao, recimo, da kupi čak 20 aviona tipa „A 380“?
Očigledno je da je visina kazne, koja iznosi čak dvije trećine godišnjeg budžeta francuskog ministarstva pravde, osmišljena tako da bude primjerena dometu galopirajuće svjetske ekonomske krize. Ispada tako da je Kervijel izabran kao žrtveni jarac za obračun društva s finansijskim nelogičnostima današnjice.
Obavezujući Kervijela da plati tačno koliko je pronevjerio kockajući se na tržištu hartija od vrijednosti, sud je istovremeno oslobodio odgovornosti poslodavce. Time se, pune četiri godine poslije izbijanja afere, faktički uprlo prstom u berzanske mešetare kao u glavni uzročnik za ekonomski krah.
Ispada, tako, da je trejder pod radnim pseudonimom „2A“ radio apsolutno na svoju ruku, iako je, na neki način, svakako bio samo šraf u dobro uhodanoj mašini za pravljenje novca. Rukovodstvo banke ističe da nisu imali pojma šta Kervijel radi, što je vrlo moguće s obzirom na to koliko je novac u posljednje vrijeme u svijetu obezvređen i obesmišljen. Sve i da je tako, logično se postavlja pitanje kakav im je to bio sistem kontrole, čim je neko tako lako uspio da im proćerda tolike milijarde, boreći se kao usamljeni jahač protiv globalnih vjetrenjača, kockajući se, ponekad, i sa čak 50 milijardi uloga, što je nekoliko puta više od cjelokupnog fonda banke. Kervijel tvrdi da se u transakcijama nikada nije lažno predstavljao, iako ističe da je, koristeći rupe u sistemu, krio zarade i gubitke.
Iako na prvi pogled zemljotres u L’Akvili u Italiji i kolosalni gubici u Parizu nemaju dodirnih tačaka, mnogo je onih koji smatraju da osude italijanskih seizmologa zbog ćudi prirode, i francuskog mešetara za nemoral današnjeg nekontrolisanog mondijalističkog kapitalizma, predstvljaju, u stvari, moderni lov na vještice na bolesnoj planeti. Svi će od sada, kažu, poučeni ovim iskustvima, da vode računa šta i kako rade.
Advokati tužilaca u Kervijelovom slučaju ističu da u cijeloj aferi postoji i treća strana, mali akcionari, o čijim gubicima se takođe mora voditi računa, zbog čega je od trejdera traženo toliko para. Sve to ludilo čini još luđim.
Naplata
Plan je, zasad, da Kervijel ostane bez 200.000 evra autorskih prava na knjigu u kojoj je opisao ludosti svjetskog finansijskog sistema, kao i da mu bude oduzet svaki eventualni budući evro, ukoliko, recimo, bude riješio da dogodovštine pretoči u holivudskoj režiji na filmsko platno. Novosti
